آزمایش ها و روش های مورد استفاده برای تشخیص تومورهای غدد بزاقی عبارتند از:

 

• معاینه فیزیکی. پزشک فک، گردن و گلو را برای تشخیص توده یا تورم لمس می کند.
• تست های تصویربرداری آزمایش‌های تصویربرداری مانند تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، توموگرافی کامپیوتری (CT)، توموگرافی انتشار پوزیترون (PET)، سونوگرافی یا اشعه ایکس، ممکن است به پزشک کمک کند اندازه و محل تومور غدد بزاقی را تعیین کند.
• جمع آوری نمونه بافت برای آزمایش (بیوپسی). برای جمع آوری نمونه بافت، پزشک ممکن است آسپیراسیون با سوزن ظریف یا بیوپسی با سوزن مرکزی را توصیه کند. در طول بیوپسی، پزشک یک سوزن نازک را وارد غده بزاقی می کند تا نمونه ای از سلول های مشکوک را بیرون بکشد. پزشکان در یک آزمایشگاه نمونه را تجزیه و تحلیل می کنند تا مشخص کنند چه نوع سلول هایی درگیر هستند و آیا سلول ها سرطانی هستند یا خیر.
•  

تعیین میزان سرطان غدد بزاقی

اگر سرطان غدد بزاقی تشخیص داده شود، پزشک میزان (مرحله) سرطان را تعیین می کند. مرحله سرطان گزینه های درمانی را تعیین می کند.

مراحل سرطان با اعداد رومی مشخص می شوند، مرحله I نشان دهنده یک تومور کوچک و موضعی است و مرحله IV نشان دهنده سرطان پیشرفته است که به غدد لنفاوی گردن یا قسمت های دوردست بدن گسترش یافته است.

 

رفتار

درمان تومورهای غدد بزاقی معمولاً با جراحی برای برداشتن تومور است. افراد مبتلا به سرطان غدد بزاقی ممکن است به درمان های اضافی مانند پرتودرمانی و شیمی درمانی نیاز داشته باشند.

 

 

عمل جراحی

جراحی برای تومورهای غدد بزاقی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• برداشتن بخشی از غده بزاقی آسیب دیده. اگر تومور کوچک است و در یک نقطه با دسترسی آسان قرار دارد، جراح ممکن است تومور و بخش کوچکی از بافت سالم اطراف آن را بردارد.
• برداشتن کل غده بزاقی. اگر تومور بزرگتری دارید، پزشک ممکن است برداشتن کل غده بزاقی را توصیه کند. اگر تومور به ساختارهای مجاور گسترش یابد - مانند اعصاب صورت، مجاری که غدد بزاقی، استخوان‌های صورت و پوست را به هم متصل می‌کنند - اینها نیز ممکن است برداشته شوند.
• برداشتن غدد لنفاوی گردن. اگر تومور غدد بزاقی سرطانی است و خطر گسترش سرطان به غدد لنفاوی وجود دارد، جراح ممکن است برداشتن برخی از غدد لنفاوی از گردن را توصیه کند. جراح غدد لنفاوی که به احتمال زیاد حاوی سلول های سرطانی هستند را برمی دارد.

• جراحی ترمیمی. پس از جراحی برای برداشتن تومور، پزشک ممکن است جراحی ترمیمی را برای ترمیم ناحیه توصیه کند. اگر استخوان، پوست یا اعصاب در طول جراحی برداشته شوند، ممکن است نیاز به ترمیم یا جایگزینی با جراحی ترمیمی داشته باشند.

  در طول جراحی ترمیمی، جراح برای بهبود توانایی در جویدن، بلع، صحبت کردن، تنفس و حرکت صورت کار می کند. ممکن است برای بازسازی نواحی دهان، صورت، گلو یا فک‌ها به انتقال پوست، بافت، استخوان یا اعصاب از سایر قسمت‌های بدن نیاز داشته باشید.

جراحی غدد بزاقی می تواند دشوار باشد زیرا چندین عصب مهم در داخل و اطراف غدد قرار دارند. به عنوان مثال، یک عصب در صورت که حرکات صورت را کنترل می کند از غده پاروتید عبور می کند.

برداشتن تومورهایی که اعصاب مهم را درگیر می کنند ممکن است به کشش یا برش اعصاب نیاز داشته باشد. این می تواند باعث فلج جزئی یا کامل صورت (افتادگی صورت) شود که می تواند موقت یا در برخی شرایط دائمی باشد. جراحان در صورت امکان از حفظ این اعصاب مراقبت می کنند. گاهی اوقات اعصاب قطع شده را می توان با اعصاب گرفته شده از سایر نواحی بدن یا با پیوندهای عصبی فرآوری شده از اهداکنندگان ترمیم کرد.

 

 

پرتو درمانی

اگر سرطان غدد بزاقی تشخیص داده شود، پزشک ممکن است پرتودرمانی را توصیه کند. پرتودرمانی از پرتوهای انرژی پرقدرت مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. در طول پرتودرمانی، روی تخت دراز می‌کشید در حالی که دستگاهی در اطرافتان حرکت می‌کند و پرتوهای پرقدرت را به نقاط خاصی از بدن هدایت می‌کند.

نوع جدیدتر پرتودرمانی که از ذراتی به نام نوترون استفاده می کند ممکن است در درمان برخی سرطان های غدد بزاقی موثرتر باشد. برای درک فواید و خطرات این درمان به مطالعات بیشتری نیاز است. 

 

رادیوتراپی را می توان بعد از جراحی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقیمانده استفاده کرد. اگر به دلیل بزرگ بودن تومور یا قرار گرفتن در مکانی که برداشتن آن بسیار خطرناک است، جراحی امکان پذیر نباشد، پزشک ممکن است پرتو درمانی را به تنهایی یا همراه با شیمی درمانی توصیه کند.

 

 

شیمی درمانی

شیمی درمانی یک درمان دارویی است که از داروها برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. شیمی درمانی در حال حاضر به عنوان یک درمان استاندارد برای سرطان غدد بزاقی استفاده نمی شود، اما محققان در حال مطالعه استفاده از آن هستند.

شیمی درمانی ممکن است گزینه ای برای افراد مبتلا به سرطان غدد بزاقی پیشرفته باشد. گاهی اوقات در ترکیب با پرتودرمانی استفاده می شود.

 

 

مراقبت حمایتی (تسکین دهنده)

مراقبت تسکینی یک مراقبت پزشکی تخصصی است که بر تسکین درد و سایر علائم یک بیماری جدی تمرکز دارد. متخصصان مراقبت های تسکینی با شما، خانواده و سایر پزشکان همکاری می کنند تا لایه ای اضافی از حمایت را ارائه دهند که مکمل مراقبت های مداوم باشد. مراقبت تسکینی را می توان در حین انجام سایر درمان های تهاجمی مانند جراحی، شیمی درمانی یا پرتودرمانی استفاده کرد.

هنگامی که از مراقبت تسکینی همراه با سایر درمان های مناسب استفاده می شود، افراد مبتلا به سرطان ممکن است احساس بهتر و عمر طولانی تری داشته باشند.

مراقبت تسکینی توسط تیمی متشکل از پزشکان، پرستاران و سایر متخصصان ویژه آموزش دیده ارائه می‌شود. هدف تیم های مراقبت تسکینی بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به سرطان و خانواده هایشان است. این شکل از مراقبت در کنار سایر درمان هایی که ممکن است دریافت کنید ارائه می شود.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

مقابله با خشکی دهان

افرادی که تحت پرتودرمانی در ناحیه سر و گردن قرار می گیرند، اغلب خشکی دهان را تجربه می کنند. داشتن دهان خشک می تواند ناراحت کننده باشد. همچنین می تواند منجر به عفونت های مکرر در دهان، حفره ها و دندان ها و مشکل در خوردن، بلع و صحبت شود.

 

ممکن است از خشکی دهان و عوارض آن تسکین پیدا کنید اگر:

• دندان های خود را چندین بار در روز مسواک بزنید. از یک مسواک نرم استفاده کنید و هر روز چند بار دندان های خود را به آرامی مسواک بزنید. اگر دهان برای تحمل مسواک زدن ملایم حساس شد، به پزشک خود اطلاع دهید.
• بعد از غذا دهان خود را با آب نمک گرم بشویید. محلول ملایمی از آب گرم و نمک درست کنید. بعد از هر وعده غذایی دهان خود را با این محلول بشویید.
• دهان خود را با آب یا آب نبات های بدون قند مرطوب نگه دارید. در طول روز آب بنوشید تا دهان خود را مرطوب نگه دارید. همچنین آدامس های بدون قند یا آب نبات های بدون قند را امتحان کنید تا دهان خود را برای تولید بزاق تحریک کنید.
• غذاهای مرطوب را انتخاب کنید. از غذاهای خشک خودداری کنید. غذای خشک را با سس، آب گوشت، کره یا شیر مرطوب کنید.
• از خوردن غذاها و نوشیدنی های اسیدی یا تند خودداری کنید. غذاها و نوشیدنی هایی را انتخاب کنید که دهان را تحریک نکنند. از نوشیدنی های کافئین دار و الکلی خودداری کنید.

اگر خشکی دهان دارید به پزشک خود اطلاع دهید. درمان‌ها ممکن است در مقابله با علائم و نشانه‌های شدیدتر خشکی دهان کمک کنند. همچنین ممکن است پزشک شما را به یک متخصص تغذیه ارجاع دهد تا در صورت داشتن خشکی دهان کمک کند غذاهایی را پیدا کنید که خوردن آنها راحت تر است.

 

پزشکی جایگزین

هیچ درمان مکمل یا جایگزینی نمی تواند تومورهای غدد بزاقی را درمان کند. اگر سرطان غدد بزاقی در شما تشخیص داده شد، درمان‌های مکمل و جایگزین ممکن است در مقابله با عوارض جانبی درمان سرطان کمک کنند.

 

درمان های تکمیلی برای خستگی

بسیاری از افرادی که تحت پرتودرمانی برای سرطان قرار می گیرند، احساس خستگی می کنند. پزشک می‌تواند علل زمینه ای خستگی را درمان کند، اما احساس فرسودگی کامل ممکن است با وجود درمان ها باقی بماند.

 

درمان‌های مکمل می‌توانند در مقابله با خستگی کمک کنند. از پزشک خود در مورد  موارد زیر سوال کنید:

 

• ورزش. در بیشتر روزهای هفته به مدت 30 دقیقه ورزش ملایم انجام دهید. ورزش متوسط، مانند پیاده روی سریع، در طول درمان سرطان و بعد از آن، خستگی را کاهش می دهد. قبل از شروع ورزش با پزشک خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که برای شما بی خطر است.
• ماساژ درمانی. در طول ماساژ، یک ماساژور از دستان خود برای اعمال فشار به پوست و ماهیچه ها استفاده می کند. برخی از ماساژدرمانگرها برای کار با افرادی که سرطان دارند آموزش دیده اند.
• آرامش. فعالیت‌هایی که کمک می‌کنند احساس آرامش کنید ممکن است در مقابله کمک کند. سعی کنید به موسیقی گوش دهید یا در یک دفتر خاطرات، احساس خود را بنویسید.
•  

مقابله و حمایت

اطلاع از داشتن تومور غدد بزاقی می تواند ترسناک باشد. هر فردی به روش خود با این تشخیص برخورد می کند. با گذشت زمان، راه‌هایی را برای مقابله با آن‌ها کشف خواهید کرد. تا آن زمان، ممکن است کمی آرامش پیدا کنید اگر:

• به اندازه کافی یاد بگیرید که در تصمیم گیری های درمانی احساس راحتی کنید. از پزشک خود در مورد جزئیات تومور - نوع، مرحله و گزینه های درمانی بپرسید. هرچه بیشتر بدانید، ممکن است هنگام تصمیم گیری در مورد درمان احساس راحتی بیشتری داشته باشید.
• از دوستان و خانواده بخواهید که پشتیبان شما باشند. دوستان نزدیک و خانواده می توانند یک سیستم حمایتی ارائه دهند که می تواند در مقابله با درمان کمک کند. آنها می توانند در انجام کارهای کوچکی که ممکن است در طول درمان انرژی لازم را نداشته باشید، کمک کنند و می توانند برای گوش دادن در زمانی که شما نیاز به صحبت دارید، حضور داشته باشند.
• با دیگران ارتباط برقرار کنید. سایر افرادی که تومورهای غدد بزاقی داشته اند می توانند حمایت و بینش منحصر به فردی ارائه دهند زیرا آنها درک می کنند که چه چیزی را تجربه می کنید. از طریق گروه های پشتیبانی در جامعه خود و آنلاین با دیگران ارتباط برقرار کنید.
• در طول درمان مراقب خود باشید. هر شب به اندازه کافی استراحت کنید تا با احساس آرامش از خواب بیدار شوید. سعی کنید زمانی که احساس خستگی می کنید ورزش کنید. یک رژیم غذایی سالم پر از میوه و سبزیجات انتخاب کنید.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر علائمی دارید که شما را نگران می کند، از پزشک خانوادگی یا دندانپزشک خود وقت ملاقات بگیرید.

 

اگر پزشک یا دندانپزشک مشکوک به داشتن تومور غدد بزاقی باشد، ممکن است به پزشک متخصص در بیماری های صورت، دهان، دندان ها، فک ها، غدد بزاقی و گردن (جراح دهان و فک و صورت) یا متخصص در بیماری هایی که گوش، بینی و گلو را درگیر می کند (متخصص گوش و حلق و بینی) ارجاع داده شوید.

از آنجایی که قرار ملاقات ها می توانند کوتاه باشند، و از آنجا که اغلب اطلاعات زیادی برای در نظر گرفتن وجود دارد، ایده خوبی است که به خوبی آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری دارید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت، حتماً از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید.
• هر علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
• به همراه داشتن یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود فکر کنید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده در یک قرار ملاقات دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

زمان با پزشک محدود است، بنابراین تهیه لیستی از سوالات می تواند کمک کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید. در صورت تمام شدن زمان، سؤالات خود را از مهم ترین به کم اهمیت ترین فهرست کنید. در مورد تومورهای غدد بزاقی، برخی از سوالات اساسی که باید بپرسید عبارتند از:

 

• تومور غدد بزاقی من در کجا قرار دارد؟
• اندازه آن چقدر است؟
• آیا تومور غدد بزاقی من سرطانی است؟
• اگر تومور سرطانی است، چه نوع سرطان غدد بزاقی دارم؟
• آیا سرطان من فراتر از غدد بزاقی گسترش یافته است؟
• آیا به آزمایشات بیشتری نیاز خواهم داشت؟
• گزینه های درمان من چه هستند؟
• آیا بیماری  من قابل درمان است؟
• عوارض جانبی بالقوه هر گزینه درمانی چیست؟
• آیا درمان خوردن یا صحبت کردن را برای من دشوار می کند؟
• آیا درمان روی ظاهر من تأثیر می گذارد؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟ هزینه آن چقدر است و آیا بیمه من آن را پوشش می دهد؟
• آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، از پرسیدن سؤالات دیگری که در حین ملاقات پیش می آید، تردید نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد. برای پاسخ دادن به آن ها آماده باشید. پزشک ممکن است بپرسد:

 

• اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
• آیا علائم مداوم بوده است یا گاه به گاه؟
• علائم چقدر شدید است؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟

 

 

مطالب مرتبط